Drukte in de pastorie

Straks wordt het weer druk in de pastorie. Voorheen was dat niet anders. Niet alleen de pastoor woonde daar als hoofd van de parochie. Ook veel andere bewoners maakten gebruik van de voormalige ambtswoning. ‘Denk aan de kapelaans die als hulppastoor fungeerden’, vertelt Henri Waalderbos. Zij leidden bijvoorbeeld vroeger de kindermis voordat we naar school gingen. Dan waren er soms wel drie vieringen tegelijk in de kerk. Ik herinner me nog dat alleen de pastoor gebruik mocht maken van het hoofdaltaar. De kapelaans waren veroordeeld tot de zijaltaren waar ze ook hun eigen viering hielden. Van hen kregen we na school godsdienstles.’ Wie er ook in de pastorie woonde was de pastoorsjuffrouw, een soort secretaresse van de pastoor. Ze had allerlei taken, zoals het ontvangen van gasten. Die wees ze naar de wachtkamer. Veelal kerkgangers die wilden praten met de pastoor over de moeilijke dingen in het leven. De gesprekken vonden plaats in de werkkamer. Jos Kolkman: ‘Ik ben er één keer binnen geweest, toen ik solliciteerde als misdienaar. Ik werd aangenomen. Maar wat me het meeste is bijgebleven is het speciaal geplaatste raam in die ruimte, zodat de pastoor altijd kon zien wie er bij de voordeur aanbelde.’ In de weekenden was het in de pastorie helemaal een drukte van belang. Vaak kwam dan familie van de pastoor op visite. Of hoog bezoek vanuit het bisdom. Om alle gasten kwijt te kunnen werd de woonkamer en suite gebruikt. Veel van hen bleven overnachten in een van de luxe logeerkamers die zich bevonden op de eerste verdieping. De dienstmeisjes, die ook in de pastorie woonden, hadden hun handen eraan vol.